Hanefi mezhebinin kurucusu İmam-ı Âzam Ebu Hanife Hazretlerine günün birinde üç kişi gelir.
Bunlardan biri ateist, diğeri mutezile, sonuncusu da cebriyecidir. (Cebriyeci: kadercilik anlayışını reddeden, sapkın bir barıl inanca sahip gelenekten kimse) Bunlar ellerindeki felsefe ve diğer ilimlere güvenerek İmam-ı Azam’ı fikri olarak alt etme gayesindedirler.
Sualleri vardır;
Önce Ateist sorar: - Allah varsa, var olan görülür. Varsa ispat et!
Ardından Akılcı olan mutezile hazırladığı sorusunu sorar: - Cehennemde ateş var. Şeytan ateşten yaratılmıştır. Şeytana ceza vermek mümkün mü?
Cebriyeci de kaderi reddeden sorusunu sorar: - Sen ise irade-i cüziyye var diyorsun. Her şeyin hâlıkı Allah iken insan ne yapabilir ki?
Tüm soruları sabırla ve dikkatle dinleyen İmam-ı Âzam Hazretleri, yerden 3 avuç nemli toprağı top gibi yapıp, her topu birine atar. Üçü de, İmam-ı Azam’ın kendilerine hakaret ettiğini düşünüp, durumu kadıya şikâyet eder. Kadı niye çamur topu attığını sorar.
İmam-ı Âzam Hazretleri der ki - Bunlar bana soru sordu ben de cevap verdim.
Ateist, “Allah varsa, var olan şeyin görünmesi gerekir” demişti. Toprak başımı acıttı dedi, madem ağrı var, ağrıyı göstermesi lazımdır. Ağrıyı bile göremeyen Allah’ı nasıl görebilir ki? Ateist akılsızdır, aklı varsa göstermesi gerekir. Ruh da akıl gibi görünmez, ama yaptıklarından anlaşılır. Kâinatın var olması da onun bir yaratıcısının olmasını gerektiğini gösterir.
Mutezile olan ise, topraktan yaratılmış olduğu halde, çamur toptan etkilendi. Toprak topraktan etkilendiğine göre ateş de ateşten etkilenir. Demir testeresi demiri kestiği gibi, ateş de ateşi yakar.
Cebriyeci ise, “Allah her işi zorla yaptırır” diyordu. O zaman o toprağı Allah attı, bu beni niye şikâyet ediyor?
Kendi kendini yalanlamış oluyor.Ustasız yapılan kayık
0 yorum :
Yorum Gönder